Geschreven door Rick Mensink:
Afgelopen zaterdag vond de officiële opening plaats van het Witte Anjerperkje in de Nieuwstraat in Medemblik. De witte anjer staat symbool voor erkenning en waardering van veteranen. Er zijn al meerdere van dit soort perkjes verspreid over Nederland. Nadat de gemeenteraad van Medemblik zo’n anderhalf jaar geleden een door ons ingediende motie om tot een perkje in Medemblik te komen unaniem had aangenomen, vond dan eindelijk de opening plaats.
Pieter Koning, veteraan en raadslid ten tijden dat de motie werd aangenomen, was bereid om tijdens de opening het woord te voeren namens de veteranen in de gemeenteraad.
Wie heeft de bloemen gelegd? Gelukkig hebben we meneer Marinus Bood bereid gevonden om dat te doen. Meneer Bood woont zo goed als tegenover het monument en heeft de oorlog nog meegemaakt. Hij geniet bekendheid omdat hij als 11-jarig jongetje een overleden Canadese militair uit het water haalde bij het Lely-gemaal. De tweelingbroer van deze militair werd gevonden bij Andijk. Beiden zaten aan boord van een Canadese bommenwerper die was neergestort in het IJsselmeer en zij liggen nu samen begraven op de begraafplaats in Medemblik.
De bloemen werden gelegd in naam van de gezamenlijke gemeenteraad van Medemblik, er waren vertegenwoordigers van vier van de acht politieke partijen aanwezig, dat had beter gekund. Het was goed dat de bloemen gelegd werden door meneer Bood, als neutrale persoon en dus niet door iemand van een politieke partij.
Graag zou ik zien dat we deze gezamenlijkheid één keer per jaar terug zouden zien tijdens de dodenherdenking op 4 mei.
In de politieke arena zijn er vaak tegenstellingen en helaas werken die soms ook in negatieve zin door in de relaties van de verschillende raadsleden. Eenieder is zich ervan bewust dat we politiek gezien niet altijd dezelfde mening hebben. En, dat het daar dan bij zou moeten blijven. Maar helaas gaat het soms dus verder.
Eén keer per jaar, op 4 mei, als gezamenlijke raad, staan waarvoor wij voor staan, namelijk onze vrijheid. En, stil te staan bij diegenen waaraan we deze vrijheid te danken hebben, dat is wat ik graag wil.
Of die gezamenlijkheid er gaat komen? Op dit moment is dat nog niet zeker. Wat mij betreft wel uiteraard. Ik heb hier onder andere over gesproken met voormalig burgemeester Frank Streng, waarnemend burgemeester Dennis Straat en directeur Ooorlogsmuseum Lars Rustenburg, zij steunen mijn plan van harte.
